‘λοιπόν που θα βρούμε πουτάνες εδώ;’
Λέμε να γυροβολίσουμε λίγο ακόμα στα γύρω στενά. Τρεις δρόμους μακριά από τον κεντρικό, ένα νέο κορίτσι ντυμένο με καθημερινά ρούχα στέκεται και περιμένει να περάσουμε από το σημείο του. Την προσπερνάμε χωρίς να της δώσουμε σημασία, αν κι εκείνη μας έχει δει από μακριά. «Θέλετε κορίτσια;»
Όσο πατάει ο ελέφαντας
«Πρέπει να φύγουμε, τώρα. Νομίζω ότι έρχεται κατά πάνω μας.» «Τι;» «Δεν τον βλέπεις; To σκέφτηκε για λίγο, αλλά τώρα το απο- φάσισε. Έρχεται!» «Διάολε! Έχει δίκιο.» Κι εγώ που νόμιζα ότι του αρέσει να ποζάρει. Του κλείσαμε το δρόμο και τα ’χει πάρει. Δεν τα παίρνουν συχνά, αλλά, άμα τα πάρουν, καλύτερα να μη βρεθείς μπροστά τους
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ένα πράγμα δεν τον αφήνει να κοιμηθεί τα βράδια. Η επιθυμία του να δει τον κόσμο. Να βγει εκεί έξω, Να δει πόλεις, χωριά βουνά μικρά και μεγάλα, θάλασσες, ζούγκλες και έρημους. Να συναντήσει ανθρώπους κάθε είδους. Να γνωρίσει φίλους και συντρόφους, να τους χάσει και να τους ξαναβρεί, Να μάθει ποιος είναι στ’ αλήθεια.
Τα «Βόρεια του Ισημερινού, Δυτικά του κόσμου» είναι η ιστορία του Ίκαρου, ενός τύπου που δεν αντέχει στη σκέψη μιας συμβατικής ζωής. Δεν τον χωράει ο τόπος. Θέλει να τα δει όλα τώρα και όχι αύριο. Δεν μπορεί να περιμένει.
Ταξίδια κι άλλα ταξίδια ή τίποτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ